کد مطلب:314655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:199
برجسته ترین مظهر ولایت مطلقه
حضرت امیر (سلام الله علیه) كه پس از رسول خدا همانندی ندارد در معرفی خود می فرماید: بدانید من بنده خدا و برادر پیامبر او هستم اولین یار او و اولین كسی هستم كه وی را تصدیق كرد، آنگاه كه من رسول خدا را به رسالت و وحی تصدیق كردم، هنوز خلقت حضرت آدم تمام نشده بود و آدم بین عالم غیب و شهادت بود:
«ألا انی عبدالله و أخو رسول الله و صدیقه الاول، صدقته و آدم بین الروح و الجسد». [1] معلوم می شود اگر آدم ابوالبشر مسجود همه فرشتگان قرار می گیرد به پاس احترام ولایت مطلقه ای است كه حضرت آدم (علیه السلام) یكی از مظاهر آن است و برجسته تر از او علی و اولاد علی (علیه السلام) هستند.
رسول خدا در شأن علی (علیه السلام) فرمود: «علی منی و أنا من علی» [2] علی به منزله جان پیامبر است لذا فرمود: «یا علی من قتلك فقد قتلنی و من أبغضك
[ صفحه 88]
فقد أبغضنی» [3] هر كس تو را بكشد مرا كشته و هر كس تو را به خشم درآورد مرا به غضب درآورده است.
بر این اساس بود كه در كتابهای كلامی، مرحوم محقق طوسی و شاگردش مرحوم علامه (قدس سرهما) می فرمایند: «محاربو علی كفرة ومخالفوه فسقة» كسی كه به جنگ علی (علیه السلام) برخاست كافر است؛ زیرا پیامبر درباره ی او فرمود: «حربك حربی». و كسی كه با علی (علیه السلام) مخالف باشد نه معاند، فاسق است.
«ألا انی عبدالله و أخو رسول الله و صدیقه الاول، صدقته و آدم بین الروح و الجسد». [1] معلوم می شود اگر آدم ابوالبشر مسجود همه فرشتگان قرار می گیرد به پاس احترام ولایت مطلقه ای است كه حضرت آدم (علیه السلام) یكی از مظاهر آن است و برجسته تر از او علی و اولاد علی (علیه السلام) هستند.
رسول خدا در شأن علی (علیه السلام) فرمود: «علی منی و أنا من علی» [2] علی به منزله جان پیامبر است لذا فرمود: «یا علی من قتلك فقد قتلنی و من أبغضك
[ صفحه 88]
فقد أبغضنی» [3] هر كس تو را بكشد مرا كشته و هر كس تو را به خشم درآورد مرا به غضب درآورده است.
بر این اساس بود كه در كتابهای كلامی، مرحوم محقق طوسی و شاگردش مرحوم علامه (قدس سرهما) می فرمایند: «محاربو علی كفرة ومخالفوه فسقة» كسی كه به جنگ علی (علیه السلام) برخاست كافر است؛ زیرا پیامبر درباره ی او فرمود: «حربك حربی». و كسی كه با علی (علیه السلام) مخالف باشد نه معاند، فاسق است.
[1] امالي شيخ مفيد، ص 17، مجلس اول، ج 3.
[2] بحار: ج 26 ص 3.
[3] بحار: ج 42، ص 190.